Το… βελάκι δείχνει Άρης

Την ημέρα λοιπόν της 40ημερης επιμνημόσυνης δέησης από την άνανδρη δολοφονία του Άλκη, ο Άρης ολοκλήρωσε την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος με τον καλύτερο και πειστικότερο τρόπο, στην 4η θέση του πρωταθλήματος και σε απόσταση αναπνοής (ή απόσταση Διαμαντόπουλου για να μην λησμονούμε το που οφείλεται αυτή) ενός βαθμού από την ΑΕΚ. Είχε προηγηθεί μεσοβδόμαδα η απόφαση της επιστροφής των… κατακτημένων στο χορτάρι έξι βαθμών, που έκρινε την παρουσία του Άρη στην εξάδα των πλέι-οφ. Όπως φάνηκε όμως, εκτός του ότι τον απελευθέρωσε ψυχολογικά, του άνοιξε και την όρεξη αγωνιστικά.

Η συμμετοχή του στο μίνι πρωτάθλημα που αρχίζει σε μια εβδομάδα έρχεται σε μια στιγμή που είναι προφανές ότι έχει αλλάξει άρδην η ψυχολογία της ομάδας. Εντός και εκτός αποδυτηρίων. Το βλέπεις από την αυτοπεποίθηση που αποπνέει το γκρουπ, από τη σιγουριά στις κινήσεις. Το διαπίστωσε και ο Ολυμπιακός στο Βικελίδης βλέποντας να σπάει το αήττητό του παρότι βρέθηκε να προηγείται νωρίς στο σκορ με το… τυχερό γκολ του Ελ Αραμπί, σε μια φάση όμως που ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε χάρη στην τεράστια ποιότητα των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού που μετείχαν σε αυτήν. Ουδόλως όμως αυτό επηρέασε τους παίκτες του Μπούργος που έκαναν μια κατάθεση ψυχής στο υπόλοιπο της αναμέτρησης.

Δεν έχασαν την αυτοσυγκέντρωσή τους, παρέμειναν ήρεμοι και έψαξαν με ορθόδοξο τρόπο και δίχως σπασμωδικές κινήσεις την απάντηση στην ψυχρολουσία του 12ου λεπτού. Δυο φορές στο πρώτο ημίχρονο ο Καμαρά έπαιξε στο όριο του οφσάιντ, στη μια ορθά του ακυρώθηκε το γκολ, αλλά η 3η αποδείχθηκε και η φαρμακερή, σε μια πολύ όμορφα εκτελεσμένη, από την αρχή ως το τέλος, επίθεση του Άρη που φανέρωσε όλο το εύρος της ποιότητας που διαθέτει το γκρουπ. Φανέρωσε ακόμη και μια διάθεση να παίξει η ομάδα και περισσότερο κάθετα από ότι από τα άκρα, μιας και σήμερα δεν είχε και τον βασικό εκφραστή της ανάπτυξης από την δεξιά πτέρυγα, τον Σούντγκρεν. Το μομέντουμ μετά την ισοφάριση έδειχνε ξεκάθαρα Άρη και η ανωτερότητα επισφραγίστηκε με το υπέροχο γκολ -φάουλ του Μπρούνο Γκάμα.

Το σημαντικό για τον Άρη φυσικά δεν είναι ότι μπαίνει στα πλέι-οφ. Αυτός ήταν ο μίνιμουμ στόχος. Είναι ότι εκκινεί τη διαδικασία αυτού του μίνι πρωταθλήματος με το ηθικό αναπτερωμένο και την ψυχολογία στα ύψη. Ειδικά σε σχέση με την ΑΕΚ που στο αντίστοιχο σημείο της σεζόν δεν έχει το… φεγγάρι με το μέρος της, ωστόσο έχει την ποιότητα να πετυχαίνει νίκες.

Αν η ομάδα του Μπούργος παραμείνει προσγειωμένη και προσηλωμένη στο στόχο, αυτός ενδέχεται να είναι και κάτι παραπάνω από την κατάληψη της 3ης θέσης που κατοχυρώνει την ευρωπαϊκή έξοδο. Το βέβαιο είναι ότι αναμένεται να δούμε μια μεγάλη και ενδιαφέρουσα μάχη που θα αυξήσει και το συνολικό ενδιαφέρον για το προϊόν. Ήδη έχει προκαλέσει και την ευφορία του κόσμου που μετά από καιρό βλέπει ότι αυτή η ομάδα μπορεί – έστω και στο τέλος- να τον κάνει να χαμογελάσει.

Θέλω να κάνω και μια ειδική μνεία στην νέα συγκλονιστική εμφάνιση του Χαβιέρ Ματίγια. Θυμίζει τον Ματίγια προ διετίας. Στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του είναι με διαφορά αυτή τη στιγμή το μυαλό του προπονητή στο χορτάρι. Η σημερινή του εμφάνιση υπήρξε αρχηγική σε σημείο που… φωνάζει στον Καρυπίδη να του ανανεώσει το συμβόλαιο. Κόντρα σε ότι ίσχυε πριν από δυο μόλις μήνες. Το ποδόσφαιρο όμως στο τέλος πάντα αποδίδει δικαιοσύνη σε αυτούς που τυγχάνει εκτός από ποιότητα να διαθέτουν και επαγγελματισμό. Και ο Χαβιέr επιδεικνύει αφθονία και στα δυο.

Θα ήθελα επίσης να αναγνωρίσω μια ποιότητα χαρακτήρα στον Ντιαγέ. Μέσα στην ευφορία των τριών σερί νικών με τον Μπούργος στον πάγκο δεν…ξέχασε τον Μάντζιο και την δουλειά-παρακαταθήκη που κληροδότησε στον διάδοχό του, πάνω στην οποία ο Μπούργος αρχίζει να βάζει και τις δικές του χαρακτηριστικές πινελιές.

Άφησα για το τέλος την κακή παράδοση που έσπασε επιτέλους ο Άρης κόντρα στον Ολυμπιακό. Παράδοση 12 χρόνων που τον βάραινε πολύ στην ψυχολογία, παράδοση που διατηρήθηκε μέχρι πριν λίγες ώρες με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο. Παράδοση που είχε δημιουργήσει στον Άρη ένα κόμπλεξ, προσφέροντας τροφή για κακόβουλα σχόλια και σπέκουλα από αυτούς που βολεύονται να βλέπουν φαντάσματα για να δικαιολογήσουν δικές τους… αμαρτίες.